Deze website maakt gebruik van cookies. We gebruiken cookies om instellingen te onthouden en je bezoek soepeler te laten verlopen. Daarnaast gebruiken we ook cookies voor de verbetering van de website en het verzamelen en analyseren van statistieken. Lees meer over cookies

Ruben van Boxtel: 'Ik hou gewoon van mijn werk'

Wie zijn de toegewijde wetenschappers die in het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie werken? Tijdens deze speciale ‘Childhood Cancer Awareness Month’ zetten we naast verhalen van ‘onze’ kinderen, onderzoekers in de spotlight en richten we ons op de mens achter de wetenschap. 

Hierbij introduceren we Ruben van Boxtel. Het algemene doel van Rubens onderzoek is om te achterhalen waarom kinderen kanker kunnen krijgen en om de genotoxische effecten van kankerbehandeling in normaal weefsel te bestuderen.

Ruben van Boxtel werkt als groepsleider bij het Prinses Máxima Centrum en startte begin 2019 als Oncode Investigator bij het Oncode Institute. Oncode is een virtueel instituut dat de krachten in de Nederlandse onderzoekswereld bundelt en inzichten zo snel mogelijk vertaalt in toepasbare methoden voor de diagnose en behandeling van kanker.

 

Waarom besloot je kanker bij kinderen en meer specifiek leukemie te bestuderen?

“Als we meer weten over wat er gebeurt als kinderen tumorcellen krijgen, zal onze kennis over het ontstaan van kanker als geheel waarschijnlijk toenemen, van de precieze oorzaken tot mogelijke behandelingen. Het voelt niet alleen erg oneerlijk dat kinderen kanker kunnen krijgen, biologisch gezien is het ook een paradox. De algemene verklaring voor het feit dat ons risico op het krijgen van kanker na ons veertigste levensjaar aanzienlijk begint toe te nemen, is immers dat cellen geleidelijk DNA-mutaties opstapelen met de leeftijd. Hoe ouder een cel, hoe meer mutaties hij bevat, wat op zijn beurt het risico vergroot dat er één verandering optreedt die kan leiden tot kanker. "

"Kanker bij kinderen dwarsboomt niet alleen deze theorie, het lijkt te suggereren dat in plaats van het ophopen van leeftijdsgebonden mutaties, de weefselcontext waarin kwaadaardige cellen kunnen uitgroeien een even belangrijke rol speelt."

Naast Oncode Investigator en een eigen onderzoeksgroep in het Prinses Máxima Centrum, ben je vader van vijf kinderen. Wat is jouw geheim om een ​​veeleisende baan te combineren met een druk gezinsleven?

“Ten eerste hou ik gewoon van mijn werk. Je zou eigenlijk kunnen zeggen dat het mijn hobby is. Van het eigenlijke onderzoek doen tot het begeleiden van jonge onderzoekers. En ik heb het geluk dat ik een geweldig, uitstekend team heb, dus wat wil je nog meer? En natuurlijk breng ik graag tijd door met mijn gezin. Dus hoewel beide gebieden tijd en aandacht vergen, geven ze me ook heel veel energie. "

“Praktisch gezien heb ik het geluk dat mijn vrouw parttime werkt. En we zijn verhuisd om dichter bij onze beide ouders te wonen, die heel fijn helpen waar nodig. Bovendien heb ik flexibele werktijden, wat betekent dat ik de kinderen minstens één keer per week naar school kan brengen en ophalen.

“Wat ook helpt, is dat mijn kinderen redelijk flexibel en gemakkelijk in de omgang zijn, misschien omdat ze gewend zijn om aandacht te delen, aangezien ze met vijf zijn. En hoe ouder ze worden, hoe onafhankelijker ze worden. Drie jaar geleden, toen mijn jongste nog een baby was en ik een postdoc was, had ik soms moeite om werk en gezinsleven te combineren. Destijds zou het moeilijker zijn geweest om mijn huidige baan te doen. "

Hoewel de overlevingskansen van kinderen met kanker zijn gestegen, overlijdt toch een kwart van alle kinderen met kanker die in het Prinses Máxima Centrum worden opgenomen. Is het niet moeilijk om dagelijks met kanker bij kinderen te worden geconfronteerd, door je onderzoek daar?

“Kinderen die kanker krijgen en eraan sterven, is gewoon vreselijk. Elke keer als mijn vrouw en ik naar een documentaire over het Prinses Máxima Centrum kijken, lopen de tranen over onze wangen. Maar kinderkanker, hoe onaangenaam ook, is ook een feit en het Máxima wil de kinderen de best mogelijke zorg en kwaliteit van leven bieden. Dus ik schakel als het ware over naar een andere modus. Het zien van die zieke kinderen voedt mijn motivatie; het zijn dagelijkse herinneringen aan het belang van mijn werk. "