Amerikaanse Fulbright-studenten over hun werk bij het Prinses Máxima Centrum

Elk jaar worden 2.000 Fulbright Scholar Awards uitgereikt aan veelbelovende, ambitieuze studenten. Zij kunnen dankzij de beurs negen maanden lang onderzoeks- en werkervaring opdoen in het buitenland. Valerie Nguyen en Daniel Zhang kregen de beurs en werken nu bij het Máxima. Valerie Nguyen, pas afgestudeerd aan de Universiteit van North Carolina, zegt: 'Sinds een paar maanden werk ik in de Van Heesch-groep. Ik doe niet alleen nieuwe kennis op, maar ervaar ook hoe het is om bij een onderzoeksinstituut buiten Amerika te werken.'

Bewuste keuzes

De zus van Nguyen overleed aan kinderkanker. Dit heeft haar carrièrekeuzes gevormd. 'Mijn droom is om ooit een arts-wetenschapper te worden die mijn eigen onderzoeksgroep leidt en zich richt op het vinden van een behandeling voor sarcomen, waaronder osteosarcoom, de vorm van botkanker waaraan mijn zus is overleden. Tot nu toe heb ik mijn studie- en carrièrekeuzes bewust met dit doel voor ogen gemaakt, inclusief de keuze om in de onderzoeksgroep van Sebastiaan van Heesch te gaan werken. Voordat Nguyen bij de groep van Van Heesch kwam, werkte ze bij de National Institutes of Health (NIH) waar ze naar de tumormicro-omgeving keek. Aan de Universiteit van North Carolina is zij zich gaan richten op Ewing-sarcoom.

Nguyen werkt in de Van Heesch-groep aan het identificeren van nieuwe 'microproteïnen' en de mogelijke toepassing daarvan binnen immunotherapie, een relatief nieuwe vorm van therapie die gebruik maakt van het immuunsysteem van het kind, in Ewing-sarcoom. Ten eerste breng ik de productie van deze microproteïnen door ribosomen in beeld met behulp van de ribosomale sequencing (Ribo-seq) technologie. Ribo-seq is een speciale methode van het Van Heesch lab waarmee ik een 'momentopname' kan maken van alle ribosomen die actief bezig zijn met eiwitsynthese op een specifiek tijdstip.

Dit zal het eerste genoomwijde landschap opleveren van de vertaling van microeiwitten in het Ewing-sarcoom. Vervolgens zal ik gegevensanalysemethoden gebruiken om mens-specifieke microproteïnen te prioriteren voor verder onderzoek. Eerder heb ik aan de Universiteit van North Carolina kennis opgedaan over de unieke chromatine signatuur van Ewing-sarcoom. Dankzij mijn werk bij het Máxima breid ik mijn kennis nog verder uit en draag ik mijn kennis over aan mijn collega's van het Máxima.

Laboratorium thuis

Daniel Zhang, onlangs afgestudeerd aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT) in Boston, heeft ook het uiteindelijke doel om te werken als arts-onderzoeker. 'Al van jongs af aan heb ik een fascinatie voor wetenschap. Mijn belangstelling voor wetenschap werd voor het eerst gewekt toen ik experimenten uitvoerde in een provisorisch laboratorium dat ik in de kelder van mijn huis had gebouwd. Nadat mijn tante overleed aan leukemie, wist ik dat ik me wilde richten op kankeronderzoek.' Om deze passie na te streven, werkte hij op de middelbare school als onderzoeksstagiair aan de Biomedical Research Facility van de University of California San Diego en bleef hij tijdens zijn tijd aan het MIT werken als onderzoeker aan het Koch Institute for Integrative Cancer Research.

Zhang werkt nu in de Drost-groep. Deze groep houdt zich bezig met het ontrafelen van het ontstaan van solide tumoren bij kinderen, met behulp van organoïden, een soort minitumor. Het doel is nieuwe medicijnen te vinden voor dit soort kinderkanker. In mijn project werk ik aan de vraag hoe we kinderkanker beter kunnen modelleren, met name door de ontwikkeling van co-cultuursystemen tussen tumororganoïden en immuuncellen. Door gesprekken met mijn collega's van het Máxima raakte ik meteen gefascineerd door dit onderwerp. Ik ben zo enthousiast dat ik hier elke dag aan kan werken en kan leren van experts op dit gebied.'

Samenwerking centraal

'Het Máxima is een inspirerende omgeving om in te werken', zegt Zhang. 'Er heerst een open sfeer en we doen het echt samen. Binnen het team, maar ook samen met andere afdelingen. Dit wordt nog versterkt door het feit dat het Máxima een onderzoeksziekenhuis is en we er dagelijks aan herinnerd worden voor wie we ons onderzoek doen.'

Naast het feit dat beide onderzoekers erg enthousiast zijn over het Máxima, zijn er ook cultuurverschillen. Nguyen: 'De bekende Nederlandse directheid was even wennen, maar nu vind ik het alleen maar fijn dat ik meteen weet waar ik aan toe ben.' Er is ook een groot verschil in de balans tussen werk en privé en hoe er aan teambuilding wordt gedaan. Ik vind het erg prettig dat ik word aangemoedigd om zelf de juiste balans te vinden. Het woord 'gezellig' dat ik tijdens mijn lessen Nederlands heb geleerd, is dan ook heel waardevol. Op het werk, maar ook privé.'

Met een flinke dosis verworven wetenschappelijke kennis, een intercontinentaal netwerk en nieuwe werk- en levenservaringen keren Daniel en Valerie over een paar maanden terug naar Amerika. Hier zullen ze verder studeren en werken aan hun persoonlijke doel om kinderen met kanker te behandelen en daar betere en nieuwe behandelingen voor te vinden.